Oradour-sur-Glane

Op 10 juni 1944 in de Franse plaats Oradour-sur-Glane is dit dorpje (in Frankrijk) door het eerste regiment ‘Der Führer’ van de 2. SS-Panzer-Division Das Reich ingesloten en uiteindelijk verwoest. 642 mensen werden vermoord.

Het bloedbad was een wraakactie. Waarvoor deze wraakactie was, daar zijn twee lezingen over. De eerste lezing is dat het n.a.v. een actie van het Franse verzet op 8 juni 1944 is geweest. Toen werd in een plaatsje nabij Oradour, een spoorbrug opgeblazen. De andere lezing is dat er en nazi was ontvoerd door het verzet. Hoe dan ook… het eindeffect was schrikbarend…

Als je de ooggetuigenverslagen leest… hartverscheurend:
“De gesprekken verstomden. De mannen werden opgesplitst en opgesloten in diverse schuren. Om 16.00 uur hoorde Hébras een grote knal, waarvan hij dacht dat het een granaat was. Direct hierna begonnen de machinegeweren te ratelen. Overal hoorde hij kreunende mannen. De geur van bloed vermengde zich met de geur van hooi, stof en kruitdamp. Hébras was onder de lichamen van anderen terechtgekomen en schrijft zich nog niet gerealiseerd te hebben, wat er op dat moment aan de hand was. Hij noemt hierbij in zijn verslag, dat de schuur veranderd was in “een hel op aarde”. Later hoorde hij Franse stemmen, die hij herkende aan het accent van zijn geboortestreek. Dit waren vier andere vrienden, die de slachting overleefd hadden en met hen wist hij zichzelf in veiligheid te brengen. Zij verscholen zich in drie grote konijnenhokken achter de schuur en hervonden hun vrijheid. Wat het lot van de vrouwen en de kinderen betreft, laat hij mevrouw Rouffanche aan het woord. Zij vertelt dat zij om 14.00 opeens Duitse soldaten in haar huis vond, die haar dwongen naar het marktplein te gaan, waar de mannen en de vrouwen van elkaar gescheiden werden. Alle vrouwen, veel moeders met hun kinderen op de arm of tegen zich aangedrukt, werden in de kerk bijeengedreven. Met grote angst wachtten zij de gebeurtenissen in de kerk af. Omstreeks een uur of 4 kwamen twee jonge soldaten de kerk binnen en plaatsten een soort kist in het koor van de kerk. Uit deze kist hingen lange draden tot aan de grond. De mensen moeten door een hel gegaan zijn. Plotseling een grote knal, waardoor de hele kerk in brand vloog en alle vrouwen en kinderen levend verbrandden.”
Direct na de 2e wereldoolog was er helaas weinig aandacht voor dit dorpje en het drama wat zich hier heeft afgespeeld…. pas rond 1999 is er een museum gekomen om deze plek op een nette manier te kunnen herdenken. Het dorpje zelf is nu een deel van dat museum geworden en zoveel mogelijk is gebleven zoals het was achtergelaten na die slachtpartij… Indrukwekkend…